Marcin Sałański w swojej książce zabiera czytelników w podróż po niezwykłym świecie średniowiecznej elity. Barwne rozważania na temat fascynującej epoki Krzyżowców opiera na solidnych podstawach teoretycznych i wnikliwej analizie źródłowej.
Gdy papież Urban II wezwał Europejczyków do wyrwania Ziemi Świętej z rąk niewiernych, chyba nie przewidywał tego co nastąpi dalej. Rycerze z całej Europy masowo wyruszali po to, by walczyć z muzułmanami. Gdy zwyciężyli, stworzyli swoje państwa, wśród których na pierwszy plan wysunęło się Królestwo Jerozolimskie. Kto rządził tym niezwykłym krajem?
Podstawę pracy Marcina Sałańskiego stanowi słynna kronika Wilhelm z Tyru, a jej ważne uzupełnienie stanowi refleksja z pogranicza socjologii i historii. Inspirowany pracami Gaetano Moski i Vilfredo Pareto, Sałański wielopłaszczyznowo przedstawia mechanizmy powstawania władzy w państwie stworzonym dla boskiej chwały. W pasjonującym wywodzie śledzi rozkwit i upadek wielkich jednostek i całych możnowładczych rodów epoki Krzyżowców.
Jak na elity Jerozolimy epoki Krzyżowców patrzyli najwięksi wielmoże? Kto należał do elity, a kto mógł jedynie marzyć o tym, by wejść w jej szeregi? Czy możni spełniali pokładane w nich nadzieje? Kto wykazał się roztropnością i bohaterstwem, a kto przez gnuśność zaprzepaścił dzieło ojców? Na te pytania czytelnik znajdzie odpowiedź w ebooku Elita władzy w Królestwie Jerozolimskim (1174-1185).
Marcin Sałański – historyk, absolwent Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego, doktorant w Zakładzie Historii Średniowiecznej IH UW. Pasjonat historii średniowiecza, szczególnie nieoczywistej historii gospodarczej oraz wypraw krzyżowych. Autor popularnego ebooka „Wyprawy krzyżowe. Zderzenie dwóch światów”, opublikowanego przez portal Histmag.org.
Trwają poszukiwania analogii dla COVID-19. W języku zarządzania ryzykiem używa się analogii do Białego Łabędzia, rozkładu normalnego, Czarnego Łabędzia epidemii, która pojawia się raz na sto lat, Zielonego Łabędzia wydarzenia, które pociąga za sobą ogromne straty i jest nieuniknione.
Autorzy wykorzystują swoje kompetencje w zakresie zarządzania ryzykiem systemu finansowego, aby uporządkować dotychczasową wiedzę o pandemii koronawirusa. Doświadczenie kryzysu finansowego lat 2008-2009 pozwala na przedstawienie sekwencji wydarzeń, które mają nas doprowadzić do nowej normalności.
Studium ekonomiczno-finansowe COVID-19 jest podzielone na trzy części. Część pierwsza przypomina dorobek teorii ryzyka systemowego i jego odmienność od ryzyka systematycznego i ryzyka specyficznego. Część druga przypomina, że straty wywołane pandemią mogą być liczone w różnych dobrach ekonomicznych: publicznych lub prywatnych, w dobrach pożytku publicznego i dobrach klubowych, wspólnych np. dla rodziny. Straty mogą dotyczyć dóbr współwystępujących, infrastruktury społeczeństwa i gospodarki ryzyka.
Część trzecia koncentruje się na następstwach COVID-19 dla kondycji finansowej, państwa, gospodarstw domowych, JST, przedsiębiorstw. Kontekst finansowy i prognozy strat wywołanych pandemia są odnoszone do kraju, Unii Europejskiej i gospodarki światowej.
Zakończenie prezentuje 9 etapowy model rozwoju pandemii jako ryzyka systemowego, które może i powinno być profesjonalnie zarządzane. Nowością tego studium jest zwrócenie uwagi na znaczenie nawyków codzienności dla uporania się następstwami pandemii. Nanofinanse konsekwentnie przypominają, że stabilność systemu zdrowotnego czy finansowego zależy od nawyków na co dzień.
Rekomendacje praktyczne książki, dotyczą odblokowania istniejącego potencjału intelektualnego i finansowego transferów międzypokoleniowych dla przezwyciężenia negatywnych następstw pandemii. Seniorzy mają zasoby majątkowe pozwalające na przezwyciężenie recesji po COVID-19. Obawiają się bardziej o życie i zdrowie dzieci i wnucząt niż o własne. Współczesne technologie typu blockchain pozwalają na zagwarantowanie bezpieczeństwa transferom rodzinnym i międzypokoleniowym. Są to bufory bezpieczeństwa zdrowotnego i finansowego ludności w warunkach pandemii.
Opracowanie wpisuje się w nurt badań nad możliwościami dalszego rozwoju na szczeblu regionalnym i niższym lokalnym. Celem, jaki postawiły sobie Autorki opracowania, było dokonanie wszechstronnej analizy warunków finansowych, które mogą sprzyjać lub osłabiać rozwój na poziomie samorządów terytorialnych w Polsce. Podjęta problematyka jest skoncentrowana na bardzo istotnym, jeśli nie najważniejszym, elemencie w procesie tworzenia warunków życia społeczności lokalnych, tj. zapewnieniu odpowiednich środków finansowych na realizację działań prorozwojowych. Książka powinna ułatwić decydentom zarządzanie środkami samorządowymi, a także efektywne pozyskiwanie zewnętrznych środków na realizowanie przedsięwzięć inwestycyjnych.
E-book – "Nowa spowiedź dziecięcia wieku. Zapiski absolutnie poufne" Literatura. Seria beletrystyka.
W latach 1953-1973, wydano w Polsce po raz pierwszy w całości „Dzienniki” – Stefana Żeromskiego. Zdecydowana większość krytyków literackich – owe „sekretne zwierzenia” autora „Ludzi bezdomnych” uznała za wydarzenie kulturalne najwyższej rangi. Najwybitniejszych literaturoznawców zdumiewała oraz zachwycała wprost niesamowita ostrość widzenia ważnych wydarzeń z epoki, w której żył (niestety w wielkiej nędzy) – młody Żeromski – uwikłany jednocześnie w swoje własne, miłosne zauroczenia i erotyczne doświadczenia. „Dzienniki” ochrzczono mianem – „Prowincjonalnej spowiedzi dziecięcia wieku”. „Zawyrokowano” także, że powstała „wielka powieść mimo woli”. Wydaje się, że publikacja „Nowej spowiedzi dziecięcia wieku” – Stanisława Berendy-Czajkowskiego, może nasuwać podobne skojarzenia. „Spowiedź” ta powstała w okresie, kiedy po zakończeniu wojny zaistniała Polska – „z łaski Moskwicina”, którą Zachód przekazał „w pacht” – największemu zbrodniarzowi wszech czasów – J. Stalinowi. A ten z kolei – całą władzę w tym okupowanym kraju przez sowietów – oddał w ręce uzurpatorów. Piszący swoje „zapiski” – świeżo co po egzaminie dojrzałości młody człowiek – relacjonując wydarzenia w zniewolonym kraju – przedstawia je na kilku płaszczyznach. I tak oto powstała „wielka powieść mimo woli” – ukazująca nie tylko fakty, które przeszły do historii. Bo niezależnie od tego – narrator raz po raz wprowadza nas w coraz to inne mikro-środowiska gdzie bez przerwy „szary człowiek” – zmaga się z brutalną rzeczywistością. Ale on sam również jest uwikłany w takie odwieczne problemy – jak pełna uniesień romantyczna miłość, bujna erotyka, zdrada, nienawiść, uporczywa walka z nędzą oraz nieustanny strach przed cierpieniem i śmiercią. I dlatego warto sięgnąć po tę swego rodzaju wstrząsającą „wielką powieść”, która powstała „mimo woli” ale „mimo wszystko” zasługuje na to aby ją zgłębiać z całą uwagą i rozmyślać nad jej niezwykłą treścią.
Imponujący rozwój standardowych algorytmów przy ciągłej obniżce cen sprzętu i udostępnianiu coraz to szybszych komponentów przyczynił się do zrewolucjonizowania wielu gałęzi przemysłu. Obecnie uczenie maszynowe pozwala automatyzować procesy, które do niedawna musiały być zarządzane przez człowieka. Zadania, które jeszcze dekadę temu stanowiły nieprzekraczalną przeszkodę, dziś są wykonywane przez zwykły komputer osobisty. W efekcie dzięki technologii oraz dostępnym wysokopoziomowym otwartym platformom każdy, kto zainteresuje się uczeniem maszynowym, może projektować i wdrażać niezwykle potężne modele.
Celem tej książki jest przybliżenie profesjonalistom tajników złożonych algorytmów uczenia maszynowego i zasad ich stosowania w praktyce. Poza praktycznymi informacjami dotyczącymi działania algorytmów i ich wdrożeń znalazły się tu również niezbędne podstawy teoretyczne. Opisano klasyczne modele uczenia nadzorowanego, nienadzorowanego i półnadzorowanego. Wskazano, w jakich sytuacjach okazują się one najbardziej przydatne. Zaprezentowano techniki wydobywania danych za pomocą modeli bayesowskich, algorytmu MCMC, a także dzięki stosowaniu ukrytych modeli Markowa. Omówiono zestaw przydatnych do uczenia maszynowego narzędzi, takich jak biblioteki: scikit-learn, Keras i TensorFlow.
Najciekawsze zagadnienia:
"Janek przejechał się po nim walcem” – tak komentowano artykuły autorstwa Jana Walca, czołowego publicysty opozycji w czasach PRL. Ta gra słów dobrze oddaje sposób, w jaki potrafił postępować z ludźmi, o których pisał. Ofiarami jego ostrego pióra padali działacze partyjni, milicjanci, prokuratorzy, luminarze polskiej literatury, przywódcy opozycji demokratycznej, dawni i aktualni koledzy, a nawet nauczycielki jego córki. Zawsze stawał w obronie skrzywdzonych, do upadłego bronił swoich racji, nawet za cenę konfliktu z własnym środowiskiem.
Jan Walc - sekretarz Jarosława Iwaszkiewicza, historyk literatury, opozycjonista, postać barwna i bezkompromisowa odszedł przedwcześnie, na początku polskiej transformacji. Może dlatego jest szanowany przez obie strony obecnego konfliktu politycznego. O czym dzisiaj pisałby, o co i z kim walczył?
Niniejszą publikacją uwagę Czytelnika pragniemy zorientować na wybranych obszarach codziennego życia obecnych – chociaż w różnym wymiarze – w każdej epoce, zarówno tych bardzo odległych jak i współczesnej. Te obszary, to edukacja, kultura i sztuka, każdy stanowiący odrębny/samodzielny byt, poddający się definiowaniu, analizom, badaniom, ale też każdy z nich ściśle korespondujący z pozostałymi, tworząc przestrzeń uzupełniającą i kreującą dla pozostałych. Podlegając jak wszystko przeobrażeniom, wymagają reinterpretacji/zorientowania nie tyle na rozwój własny, ile na użyteczność społeczną, gotowość do zaangażowania w inne obszary ludzkiej aktywności. Analizując przeszłość można z pełnym przekonaniem stwierdzić, że akurat w przypadku edukacji, kultury i sztuki owa użyteczność oraz zaangażowanie w inne obszary było w każdym przypadku obecne. Co więcej użyte w tytule tomu: edukacja, kultura i sztuka tworzą transparentną sieć powiązań/relacji, która ilustruje, niezwykle istotną w pedagogice, zasadę wzajemności, wyrażającej się w sferze wzajemnych usług/wymiany. Można powiedzieć, że edukacja oraz kultura i sztuka zawsze wzajemnie się wspierały, warunkowały w rozwoju. Dobrze ilustrują to słowa Tadeusza Lewowickiego: „Edukacja jest wytworem kultury, a kultura trwa i rozwija się dzięki edukacji. Dzieje edukacji dostarczają niezliczonych dowodów na to, że dorobek kultury materialnej, a przede wszystkim kultury duchowej, był i pozostaje treścią i istotą oświaty w ogóle” (Lewowicki, 2003, s. 44).
Zasadniczy cel opracowania, to próba uświadomienia, że te trzy obszary towarzyszą człowiekowi przez całe życie, z tym, że edukacja poprzez wymiar swej instytucjonalizacji oraz obowiązkowości staje się kwestią naturalną, wpisaną w codzienność - a z uwagi na permanentną potrzebę rozwoju/kształcenia - już nie tylko w okresie dzieciństwa i adolescencji. Kultura i sztuka, mimo że stale obecne w przestrzeni społecznej, nader często pozostają poza sferą świadomości człowieka, który ich nie zauważa, nie docenia i nawet marginalizuje. Wspomniana postawa, to efekt braku/niedostatku właściwej edukacji w tym zakresie. Dostrzegana nieobecność lub niedostatek edukacji w obszarze kultury/sztuki to zagrożenie dla jakości życia. Tym samym to pole, otwarta przestrzeń do zagospodarowania, zorientowania uwagi środowisk wychowawczych i społecznych – rodziców, nauczycieli, opiekunów, władz lokalnych i polityków – na istotność i potrzebę systematycznego, świadomego włączenia kultury i sztuki do szeroko rozumianego obszaru edukacji.
Zaproponowane teksty opracowania wyrażają potrzebą ukazania nie tyle indywidualnej, ale nade wszystko wspólnej przestrzeni działania edukacji, kultury i sztuki, ich wzajemności w perspektywie przemian społeczno-kulturowych i cywilizacyjnych. Prezentowane tu rozważania eksponują wybrane aspekty życia społecznego w przedmiotowych obszarach, ukazując potrzeby i możliwości wzajemnego ich przenikania, wspierania i uzupełniania.
Książka adresowana jest do studentów: pedagogiki, socjologii, polityki społecznej, pracy socjalnej, wiedzy o teatrze oraz organizacji i stowarzyszeń, instytucji społeczno – kulturalno – oświatowych funkcjonujących w środowiskach lokalnych zaangażowanych w działania edukacyjne i rewitalizacyjne, zorientowane na zintegrowane projektowanie i rozwiązywanie problemów społecznych.
"Samorządowe centra usług wspólnych" to publikacja, która wyjaśnia zasady tworzenia centrów usług wspólnych oraz ich funkcjonowania. Autorka przedstawia m.in. modele funkcjonowania CUW, obowiązki i uprawnienia, a także kompetencje kierowników w podziale na jednostki obsługiwane i jednostki obsługujące. Poruszone zostały również kwestie związane z odpowiedzialnością za naruszenie dyscypliny finansów publicznych w zakresie działalności wykonywanej przez CUW. Pokazano, jakie procedury kontroli zarządczej należy wdrożyć w jednostkach (obsługującej i obsługiwanej). Ponadto szczegółowo wyjaśniono, jak powinien wyglądać przepływ informacji oraz obieg dokumentów między CUW a jednostką obsługiwaną.
W publikacji dodatkowo zamieszczono przykłady gotowych rozwiązań prawnych, w tym wzory uchwał i zarządzeń oraz innej dokumentacji niezbędnej do realizacji bieżących zadań statutowych centrów usług wspólnych, które po odpowiednich modyfikacjach i dostosowaniach mogą stanowić dokumentację wewnętrzną jednostki. Pośród ponad 50 wzorów dokumentów są m.in.:
1. Statut centrum usług wspólnych
2. Zarządzenie kierownika CUW w sprawie przeprowadzenia inwentaryzacji
3. Uchwała w sprawie szczegółowych zasad opracowania projektów planów finansowych
4. Plan dochodów i wydatków centrum usług wspólnych
5. Zarządzenie w sprawie instrukcji obiegu i kontroli dokumentów finansowo-księgowych
6. Zarządzenie kierownika centrum usług wspólnych w zakresie polityki rachunkowości dla CUW
7. Zakładowy plan kont dla CUW
8. Instrukcja ewidencji i kontroli druków ścisłego zarachowania
ATUTY PUBLIKACJI:
Praktyczny poradnik z licznymi wzorami istotnych dokumentów - pomocny przy tworzeniu CUW.
Autorka jest praktykiem - główną księgową centrum usług wspólnych.
Monografia powstała dzięki współpracy naukowców i badaczy z kilku ośrodków naukowych w Polsce. W książce zawarto kompleksowe rozpoznanie wybranych wymiarów i uwarunkowań procesów konwergencji i dywergencji ze szczególnym uwzględnieniem Europy, Unii Europejskiej i Polski. Omówiono w niej takie zagadnienia, jak: kształtowanie rozwoju społeczno-ekonomicznego ze szczególnym uwzględnieniem polityki regionalnej, spójność państw i regionów Unii Europejskiej wobec współczesnych wyzwań, funkcje samorządu regionalnego a problem niwelowania dysproporcji w poziomie rozwoju regionów, konwergencja realna typu sigma w strefie euro, Macroeconomic Imbalance Procedure jako system wczesnego ostrzegania w Unii Europejskiej, konwergencja cykli w Unii Europejskiej a COVID-19, zmiana technologiczna na rynku pracy jako "konwergencja" w kierunku struktury zadań państw wysoko rozwiniętych, kompetencje cyfrowe i polityka państwa na przykładzie Polski, proces konwergencji w zakresie emisyjności i odnawialnych źródeł energii w Unii Europejskiej.
Kiedy ktoś pyta, co to znaczy, że prawo ma godność, odpowiadamy: znaczy to tylko tyle (i aż tyle), że strzeże godności człowieka, a więc w jednakowym stopniu przypisuje podstawowe uprawnienia i wolności wszystkim ludziom i na wszystkich nakłada w dziedzinie praw publicznych te same obowiązki. Prawo, któremu można przypisać godność, nie zachęca do zdrady, dwulicowości, kłamstwa, wiarołomstwa, nie naraża nikogo na zgubę, ból i poniżające traktowanie, nie wymusza poddańczej uległości i nie nakłania do określonych wyborów religijnych, politycznych, moralnych, estetycznych czy jakichś innych. Nikogo również nie wywyższa tylko z tego powodu, że to jest on, a nie ktoś inny, nikogo też nie czyni obywatelem drugiej kategorii. Prawo, które ma na widoku godność człowieka, wdraża do powszechnej życzliwości, dobrych uczynków, pielęgnuje cnoty osobiste - ambicję, dumę, odwagę, prawdomówność, skromność - wzmacnia również cnoty obywatelskie, takie jak odpowiedzialność, obowiązkowość, przychylność, serdeczność. (...) tak jak każdy człowiek ma mniej lub bardziej wyrazistą osobowość (charakter, temperament, postawę życiową), podobnie każdy system prawny ma w danej epoce cechy swoiste, szczególne. O ile jednak godność człowieka najwyraźniej przejawia się w sytuacjach zagrożenia, a jej probierzem są niebezpieczeństwa i trudy, którym musi on sprostać, o tyle godność prawa uwidacznia się w jego codziennym funkcjonowaniu. O nabywaniu przez prawo coraz większej godności świadczy to, że rozdziela ono coraz więcej dobrodziejstw i jest powściągliwsze aniżeli w przeszłości w szafowaniu surowymi karami.
Redakcja naukowa Jarosław Utrat-Milecki
Studia „Kultur Penalnych” otwiera tom zawierający cykl artykułów z zakresu prawa karnego, penologii i kryminologii, które bezpośrednio odnoszą się do wybranych zagadnień związanych z reformami prawa karnego w Polsce na tle tendencji europejskich i światowych.
Przedstawione artykuły dotyczą przede wszystkim reform prawa karnego materialnego i prawa karnego wykonawczego oraz odpowiednio postępowania w sprawach nieletnich. Zagadnienia te będą rozwijane w kolejnych trzech tomach poświęconych kulturowym uwarunkowaniom polityki kryminalnej, historyczno-kulturowym i politycznym uwarunkowaniom funkcji sprawiedliwościowej prawa karnego oraz kryminalizacji. W dalszych tomach uwzględniona będzie ponadto kwestia rozwoju studiów kryminalistycznych, a także ewolucji doktryny procesu karnego. Badania przedstawione w tomie czwartym nawiązują do polskiej tradycji studiów socjologicznych wymiaru sprawiedliwości karnej.
Studia te w zamierzeniu miałyby stanowić wkład do dalszej racjonalizacji polskiej polityki kryminalnej w zgodzie z najlepszymi tendencjami europejskimi i światowymi, które zobowiązani jesteśmy w świecie nauki analizować krytycznie, a nadto - jako podmiot, a nie przedmiot polityki europejskiej i światowej - współkształtować.
Jarosław UTRAT-MILECKI - profesor Uniwersytetu Warszawskiego, pracuje od 1989 r. w Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji UW. Stworzył tam Zakład Prawnych i Społecznych Badań Integralnokulturowych oraz w jego ramach Europejski Ośrodek Studiów Penologicznych im. Prof. G. Rejman.
Książka prezentuje obecność i zaangażowanie sztuki teatralnej w codziennym życiu społecznym. W celu zobrazowania stałej obecności teatru/działań teatralnych w perspektywie codzienności zaprezentowano – w zarysie – konstytuowanie się sztuki teatralnej zarówno w przestrzeni międzynarodowej, jak i w Polsce. Orientacja na powszechną obecność/dostępność teatru w każdej epoce historycznej stała się asumptem do zaprezentowania jego roli w praktyce społecznej w kontekście pedagogiki społecznej. To próba ukazania możliwości włączenia sztuki w obszar pedagogicznych zadań.
Zasadniczy cel opracowania to ukazanie, że teatr „wyrósł” z określonych potrzeb minionych pokoleń, będąc formą ekspresji, wyrażania uczuć, środkiem komunikacji oraz formą zaspokajania wielu potrzeb. Czerpiąc tematykę z codzienności ludzkiej egzystencji, z czasem teatr spełniał coraz więcej funkcji społecznych, edukacyjnych i emocjonalno-estetycznych. Pełniąc owe funkcje, stawał się w kolejnych epokach istotnym instrumentem w praktyce społecznej: w procesach edukacji i wychowania, doświadczania rzeczywistości, kształtowania postaw moralnych, systemu wartości zarówno w przeszłości, jak i obecnie.
Niezależnie od typu teatru (klasyczny, alternatywny czy amatorski) możliwe jest pełne zaangażowanie w życie społeczne, w konstruowanie pozytywnych obrazów oraz „korygowanie”/akcentowanie negatywnych zjawisk w codziennej przestrzeni społecznej. Tym samym sztuka teatralna, jak również działania okołoteatralne stają się formą profilaktyki i kompensacji przestrzeni społecznej.
Książka adresowana jest do studentów pedagogiki, socjologii, polityki społecznej, wiedzy o teatrze oraz organizacji i stowarzyszeń, instytucji społecznych i kulturalno–oświatowych, które działają w środowiskach lokalnych zaangażowanych w edukację i rewitalizację zorientowane na zintegrowane projektowanie i rozwiązywanie problemów społecznych.
Kosowo, Gruzja, Abchazja, Osetia Południowa, Łotwa i Estonia, Krym, Białoruś. Wydarzenia, które nie schodziły z pierwszych stron gazet. Jaka jest geneza i przebieg konfliktów etnicznych w tych krajach i regionach? Czy wiedzą Państwo, że te konflikty toczą się od wieków? Prezentujemy pierwszą w Polsce książkę popularnonaukową, szeroko opisującą i wyjaśniającą tę problematykę.
Na podstawowe pytania odpowiada Michał Świgoń z redakcji Histmag.org.
Skąd pomysł na wydanie tej publikacji?
To było pewnego sierpniowego wieczoru 2008, gdy rosyjskie wojska przekroczyły granicę Gruzji i ruszyły w stronę Gori. Maciej Frankowski z zaprzyjaźnionego z „Histmagiem” wydawnictwa ERICA był świadkiem nietypowej sceny. Goszcząc w redakcji jednej z największych ogólnopolskich stacji telewizyjnych usłyszał, jak jeden z dziennikarzy dostał burę za kiepskie przygotowanie materiału. Przełożony polecił mu... strony Histmag.org, gdzie od momentu wybuchu wojny pisaliśmy o tym konflikcie. Duże zainteresowanie materiałami na ten temat (30 000 czytelników, ogromna popularność w serwisie społecznościowym Wykop.pl, cytowania w prasie, liczne wykłady i spotkania) – pokazało nam, że dziennikarstwo internetowe wcale nie musi być gorsze od tego prezentowanego w „tradycyjnych” mediach. Od dłuższego czasu przymierzaliśmy się do wydania własnej książki, wybór tematyki nie był trudny. Tym bardziej, że w przypadku „Źródeł nienawiści” mogliśmy liczyć na duże wsparcie ze strony Wydawnictwa Erica.
W książce opisano historię konfliktów etnicznych w sześciu regionach – Kosowie, Abchazji, Osetii Południowej, krajach bałtyckich, na Białorusi i na Krymie. Skąd taki właśnie dobór tematów?
To przede wszystkim regiony, w których wydarzenia przyciągnęły uwagę mediów i opinii publicznej. Informacje przekazywane przez prasę i telewizję ograniczały się jednak głównie do tego, co działo się „tu i teraz”. Tymczasem konflikty w Kosowie czy Gruzji mają historię liczącą sobie dziesiątki, a nawet setki lat. Historycy z Gruzji, Abchazji czy Serbii w swoich wywodach odwołują się nawet do wydarzeń sprzed dwóch, trzech tysiącleci. W z pozoru poważnych publikacjach pojawiają się np. argumenty na temat tego... gdzie leżał biblijny raj. Chcieliśmy pokazać, że problemy Krymu, czy Osetii Południowej nie zrodziły się na Kremlu za prezydentury Władimira Putina, czy w gabinecie Micheila Saakaszwiliego po tzw. rewolucji róż. Mają one wielowiekowe podłoże, a zarazem, w dużym stopniu, zostały oparte na historycznych mitach i fałszywym przeświadczeniu o „odwiecznej nienawiści”.
Kim są autorzy publikacji?
Prawie wszyscy autorzy są wieloletnimi współpracownikami i redaktorami „Histmag.org”. Zdążyli udowodnić, że potrafią pisać w sposób nie tylko fachowy, ale także przystępny, zachęcający do lektury tysiące lub nawet dziesiątki tysięcy czytelników. To naukowcy i dziennikarze z wykształceniem historycznym lub politologicznym z kilku różnych ośrodków akademickich: Krakowa, Warszawy, Łodzi, Poznania i Katowic. Wśród nich są m.in. wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego i adiunkt w Archiwum Akt Nowych dr Dariusz Wierzchoś a także wykładowca Uniwersytetu Łódzkiego, Sławomir Szczesio.
Na co położyliście największy nacisk podczas jej przygotowywania? Co czyni tę książkę niezwykłą?
Przede wszystkim zajęliśmy się tematami, których dotąd nikt w Polsce nie poruszał. Na temat imperializmu rosyjskiego czy konsekwencji rozpadu ZSRR powstało multum książek, ale nikt nie próbował wyjaśniać tła konfliktów widzianych w skali mikro, może z wyjątkiem nielicznych publikacji poświęconych na przykład Czeczenii. Skupiliśmy się na regionach, narodach i konfliktach, które w Polsce pozostają nieznane, pomimo niedawnego medialnego zainteresowania ich obecną sytuacją. Nasza książka będzie pierwszą publikacją na temat historii Abchazji czy Osetii Południowej, a zarazem jedną z pierwszych popularnonaukowych, zwięzłych prac o historii mieszkańców Krymu czy o podłożu konfliktu w Kosowie.
Poszczególne części książki oparliśmy na bardzo szerokiej bazie merytorycznej. Nasi autorzy, żywo zainteresowani tą problematyką, sięgnęli do licznych źródeł – publikacji naukowych, oficjalnych raportów i opracowań oraz doniesień medialnych. Przeciętnego czytelnika może zaskoczyć fakt, że autorzy oparli się nie tylko o opracowania polskie, angielskie, rosyjskie, ale także o materiały np. autorów szwedzkich, kanadyjskich czy japońskich. Zależało nam na naukowej rzetelności, a także staraliśmy się unikać jak ognia hermetycznego, niezrozumiałego języka naukowych dywagacji. Chcemy, by nasze rozważania zainteresowały nie tylko naukowców czy profesjonalistów, ale i zwykłego Kowalskiego, który chciałby się czegoś o rzeczonych konfliktach dowiedzieć.
Do kogo kierowane są „Źródła nienawiści”?
Zależy nam na tym, by stworzyć kompendium wiedzy dla wszystkich osób, interesujących się tą tematyką – zawodowo (dziennikarze, dyplomaci, urzędnicy, itp.), naukowo (wykładowcy, studenci) i hobbystycznie. Każdy, kto chciałby lepiej zrozumieć procesy zachodzące w Europie Południowej i Wschodniej, znajdzie w tej książce coś dla siebie.
Niccolo Machiavelli napisał "Traktat o księciu" na początku XVw. Celność jego spostrzeżeń, ich przenikliwość i złożoność sprawiły, że jest to jedna z najważniejszych książek wszech czasów.
Jest to również wybitna pozycja w dziejach filozofii społecznej, a zarazem wciąż aktualna lekcja, która kształtuje myślenie liderów na całym świecie.
E-book – "Psychomanipulacja w polityce. Metody, techniki, przykłady". Seria Polityka. Seria książek naukowych i popularnonaukowych
Oglądasz telewizję, słuchasz radia, czytasz gazety... Jesteś politykiem, dziennikarzem, pracownikiem administracji publicznej, studentem nauk politycznych, obywatelem i wyborcą, i nie chcesz dać się zmanipulować? Sięgnij po znakomitą książkę autorstwa Moniki Pabijańskiej, której tematem jest manipulacja polityczna rozumiana w kategoriach psychologicznych. Zjawisko to występuje wszędzie tam, gdzie jednostka jest zmuszona do dokonywania wyborów, najczęściej wbrew sobie. W swojej rozprawie autorka przedstawia wiele metod manipulacyjnych i mechanizmów, które owa manipulacja wykorzystuje. Porusza nie tylko problemy „świata władzy”, manipulacja bowiem nie jest narzędziem jedynie w rękach polityków, ale też ludzi z polityką związanych – zawodowo lub z własnej inicjatywy. Należą do nich politolodzy, socjolodzy i psycholodzy polityczni, dziennikarze, publicyści, członkowie partii, przywódcy, działacze polityczni, studenci socjologii, politologii, psychologii itp. czy w końcu zwykli obywatele – wyborcy. Jeśli zatem chcesz poznać nieczyste techniki stosowane na współczesnej polskiej scenie politycznej, zajrzyj do tej książki koniecznie!
Redakcja naukowa Paweł Poławski, Dariusz Zalewski
Stosownie do znanego w socjologii podziału na funkcje jawne i ukryte możemy stwierdzić, że jawnym celem niniejszej publikacji jest uhonorowanie siedemdziesiątej rocznicy urodzin i bogatego dorobku naukowego Profesora Kazimierza W. Frieskego, celem zaś ukrytym, nie mniej ważnym, wykorzystanie okazji do interdyscyplinarnego dyskursu wokół bieżących problemów życia zbiorowego z uwzględnieniem różnych metod i punktów widzenia składających się na wieloparadygmatyczność ujęcia rzeczywistości społecznej. Biorąc pod uwagę, że ostatnią pasją badawczą Jubilata jest „socjologia demaskatorska” (rozumiana nie jako wyodrębniony obszar badawczy, ale jako oparte na nonkonformizmie naukowym podejście do obowiązujących, uznawanych za oczywiste sposobów objaśniania rzeczywistości społecznej), wyrażamy nadzieję, że zebrane teksty będą inspirować do pokazywania realiów społecznych z różnych punktów widzenia, niekoniecznie zgodnych z obowiązującymi i modnymi paradygmatami ich opisu.
Cel główny opracowania dotyczy euroregionów, ale tych nie da się oddzielić od polityki regionalnej, jej celów i instrumentów. Autorka umiejętnie łączy te zagadnienia i przedstawia politykę regionalną łącznie z jej instrumentami organizacyjnymi i finansowymi w kontekście euroregionalnym, czego nie czyni się w powszechnie dostępnych, standardowych opracowaniach. Wart podkreślenia jest też fakt przedstawienia perspektywicznej (już niedługo) polityki regionalnej na okres 2014-2020 wraz z jej nowym instrumentem finansowym „Łącząc Europę” oraz jego euroregionalnym ukierunkowaniem. Zawarto tu również nową filozofię wsparciową starych instrumentów funduszowych (Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego, Europejski Fundusz Społeczny i Fundusz Spójności) w kontekście trzech wzrostów (inteligentnego, zrównoważonego i integracji społecznej) określonych w Strategii Europa 2020 i służących euroregionom. Stanowi to nowe ujęcie, jeszcze nierozpowszechnione w literaturze przedmiotu.
Przygotowanie i wdrożenie profesjonalnego projektu internetowego nie polega wyłącznie na założeniu atrakcyjnej wizualnie strony WWW i biernym oczekiwaniu na spodziewane zyski. Za taką stroną, pełniącą rolę wizytówki firmy, musi przecież stać cała strategia, związana z kształtowaniem wizerunku, interakcją z użytkownikami, budowaniem społeczności internetowej. Tylko w taki sposób nowoczesne przedsiębiorstwo jest w stanie dotrzymać kroku swoim konkurentom, dowiedzieć się, jakie elementy jego działalności są najbardziej dochodowe, oraz zrozumieć, co należy zmienić, by usatysfakcjonować klientów. Krótko mówiąc, każdy firmowy projekt internetowy wymaga sensownego planowania i aktywnego zarządzania na co dzień.
W książce "Firmowa strona WWW. Idee, strategia, realizacja" znajdziesz wszystko to, czego zabrakło w innych publikacjach dotyczących projektowania serwisów internetowych. Ideą jej autora było pokazanie całego procesu powstawania witryny: od wyznaczenia strategii, przez określenie profilu użytkowników, wybór najlepszej technologii, właściwe dokumentowanie działań, aż po aspekty prawne. Paweł Frankowski nie ograniczał się przy tym do omówienia określonego rodzaju strony, dlatego też poradnik ten możesz wykorzystać przy tworzeniu wszelkich projektów: blogów i stron firmowych, serwisów społecznościowych, forów i sklepów internetowych, stron produktów i innych. Przeczytaj, przemyśl i… do dzieła!
Obierz kurs na... proste tworzenie stron internetowych
Kto potrafi tworzyć strony internetowe, ma w ręku niezwykle cenny i przydatny fach! Nowe witryny wyrastają jak grzyby po deszczu - wraz z uruchamianiem kolejnych firm, organizacji i prywatnych inicjatyw, które potrzebują reprezentacji w sieci. Ktoś musi budować te wszystkie internetowe wizytówki przedsiębiorstw, miejsca, gdzie udostępnia się treści, dzieli się pasjami, bloguje itd. Ktoś musi także dbać o to, by już działające strony unowocześniać - trendy w sieci się zmieniają i kto ma nieaktualną, nienowoczesną witrynę, ten myśli, by ją odświeżyć albo postawić na nowo.
Jeśli jeszcze nie potrafisz projektować stron WWW, ale sądzisz, że to może być Twoja działka na rynku informatycznym, dobrze trafiłeś. Ten kurs bowiem jest przeznaczony dla osób, które chcą się tego nauczyć. Najprościej i najszybciej, ale także praktycznie będzie zacząć od WordPressa. Jest to darmowy system zarządzania treścią (CMS), z którego użyciem da się w miarę prosto i szybko stworzyć w pełni działającą witrynę i bezproblemowo zarządzać jej zawartością z poziomu intuicyjnego panelu administracyjnego.
Co Cię czeka podczas naszego profesjonalnego szkolenia
W trakcie proponowanego przez nas kursu:
Co więcej...
WordPress. Kurs video. Stwórz stronę WWW prosto, szybko i bez kodowania jest adresowany do osób początkujących, które nie mają żadnego doświadczenia w tworzeniu stron internetowych. Ukończenie go pozwoli słuchaczowi samodzielnie i w pełni świadomie stawiać strony oparte na WordPressie.
Dlaczego właśnie WordPress
Proponowany przez nas kurs dla wielu słuchaczy będzie pierwszym, ale zapewne nie ostatnim spotkaniem z systemem zarządzania treścią WordPress. Stanowi on doskonały punkt wyjścia do tego, by poszerzać i pogłębiać swoją wiedzę w tym zakresie poprzez uzupełnienie umiejętności o pisanie kodu CSS (czego przedsmak w tym kursie także się pojawi). Dopiero kodowanie i programowanie bowiem pozwala wydobyć pełnię możliwości tego CMS-a. WordPress to nie tylko świetna baza do budowy stron WWW, ale również doskonała platforma sprzedażowa. Sklepy internetowe tworzone za pomocą wtyczki WooCommerce są łatwe w obsłudze, intuicyjne i bardzo przyjazne dla użytkowników. Co równie istotne, znajomość ekosystemu WordPressa pozwala w szybki i bezkompromisowy sposób odnaleźć się w systemach zarządzania treścią zupełnie innych firm, na przykład Joomla! czy Drupal. Panele administracyjne każdego szanującego się CMS-a działają w pewnym stopniu na podobnej zasadzie, więc dla osoby obeznanej z WordPressem nie będzie problemem praca w różnych warunkach i w odmiennych środowiskach.